تحولات منطقه

شبکه الجزیره در گزارشی با بررسی تاثیرات ورود ایران، امارات، عربستان و مصر به بریکس، به‌ویژه در منطقه غرب آسیا، به نقل از کارشناسان تصریح کرد: پیوستن ایران در کنار امارات متحده عربی و عربستان سعودی به بریکس پیامدهای بزرگی بر تجارت و سیاست‌های نفتی خواهد داشت.

تحلیل الجزیره از تاثیر پیوستن ایران به بریکس بر منطقه و بازار جهانی نفت
زمان مطالعه: ۳ دقیقه

به گزارش قدس آنلاین به نقل از ایسنا، شبکه خبری الجزیره با اشاره به نشست روز پنج‌شنبه سران کشورهای عضو بریکس که در آفریقای جنوبی برگزار شد و دعوت از ایران، عربستان، امارات متحده عربی و مصر برای پیوستن به بریکس تاکید کرد که هر چهار کشور در خاورمیانه و شمال آفریقا قرار دارند و این، نشان دهنده تمایل این گروه برای برابر کردن زمین بازی جهانی است.

الجزیره تصریح کرد: در عصر ظهور چندقطبی اقدام گروه بریکس برای گسترش عضویت خود، با توجه به اینکه منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا (MENA) از یک نظم جهانی در حال تغییر مستثنی نیست، چندان عجیب به شمار نمی‌آید.

بریکس متشکل از برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی است و به عنوان وزنه تعادل در برابر G7 (کانادا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن، بریتانیا و ایالات متحده) تلقی می‌شود و این بزرگ‌تر شدن بر اساس تمایل گروه برای برابر کردن زمین بازی جهانی انجام گرفته که به نظر آن‌ها در آن تقلب شده است.

امارات متحده عربی پیشتر از پیشنهاد این گروه استقبال کرده است. تحلیلگران گفته‌اند که انتظار می‌رود ایران و مصر نیز احتمالاً به دلیل منافع مالی دعوت آنها را بپذیرند.

تحلیلگران همچنین پیش‌بینی کرده‌اند که عربستان سعودی همچنان در حال بررسی این پیشنهاد است، اما احتمالاً موافق باشد، زیرا این کشور به دنبال متعادل کردن روابط خود با ایالات متحده در کنار قدرت‌هایی مانند چین است.

تحلیلگران بر این باورند که اتحاد آهنین پادشاهی عربستان با ایالات متحده پیش از این در برخی از جبهه‌ها سست شده است و ورود آن به بریکس نیز یک شکست دیگر خواهد بود، اما ریاض هنوز تا پایان دادن به روابط فاصله زیادی دارد.

سامی حمدی، مدیر عامل اینترنشنال اینترست، یک موسسه تخصصی در زمینه خاورمیانه در این باره گفت: ریاض ابتدا واکنش واشنگتن را ارزیابی می‌کند و پیشنهادات هیئت‌هایی را که جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا به ریاض می‌فرستد، بررسی خواهد کرد.

میشل گریس، محقق ارشد سیاست در اندیشکده رند در گفت‌وگو با الجزیره اظهار داشت: با این حال، عربستان سعودی که در حال حاضر یک قدرت منطقه‌ای به شمار می‌آید، انگیزه بلندپروازانه‌ای برای تبدیل شدن به یک وزنه سنگین در سطح جهانی دارد، جاه‌طلبی که برای آن روابط عمیق‌تر با چین به همان اندازه مهم است.

به گفته این کارشناس، برای امارات نیز که یک متحد دیگر ایالات متحده در منطقه محسوب می‌شود، به‌طور مشابه چنین منافعی وجود دارد.

سامی حمدی در ادامه خاطر نشان کرد: این احساس وجود دارد که با توجه به اینکه غرب دیگر این متحدان خود را در اولویت قرار نمی‌دهد، تنوع روابط و پیگیری قطب‌ها، بلوک‌ها و گروه‌های دیگر به یک ضرورت وجودی سیاسی و اقتصادی تبدیل شده است.

به گزارش الجزیره، در این میان، ایران با توجه به روابط خود با بسیاری از کشورهای غربی از فرصت دعوت بریکس استفاده و استدلال می‌کند که نظم بین‌المللی تحت رهبری ایالات متحده در حال فروپاشی است. ایران، تاکنون نیز از تلاش‌های بریکس برای دور شدن از وابستگی به دلار آمریکا که بر اقتصاد جهانی تسلط دارد، استقبال و حمایت کرده است.

به گفته میشل گریس، بنابراین، ورود ایران به بریکس نشان دهنده رویه گسترده‌تر این کشور برای تقویت روابط اقتصادی و نظامی خود با قدرت‌های غیر غربی است. ایران به دنبال شرکای اقتصادی بیشتر در هر جایی است که بتواند آنها را بیابد.

سامی حمدی همچنین تاکید کرد که پیوستن ایران در کنار امارات متحده عربی و عربستان سعودی به بریکس پیامدهای بزرگی بر تجارت و سیاست نفتی خواهد داشت، زیرا همه آنها تولیدکنندگان بزرگ‌ نفت هستند. با این اوصاف، بریکس به بلوکی تبدیل شده است که تأثیر بالقوه و قابل توجهی بر بازار جهانی نفت و مکانیسم‌های مالی تجارت نفت دارد.

این کارشناس تصریح کرد: اگرچه ایران، عربستان و امارات متحده عربی اختلافاتی با یکدیگر دارند، مدت‌هاست که اختلافات جمعی را به عنوان اعضای اوپک کنار گذاشته‌اند و بنابراین می‌توانند در بریکس نیز همین کار را انجام دهند.

حمدی گفت: اگرچه تفاوت‌های آنها ممکن است فرآیندهای تصمیم‌گیری را پیچیده کند، اما بعید است که مانع از فعالیت‌های گروه بریکس شود.

آیهام کامل، رئیس تیم تحقیقاتی خاورمیانه و شمال آفریقا در گروه اوراسیا نیز تاکید کرد که بعید به نظر می‌رسد موضوعات منطقه‌ای در کانون توجه قرار گیرند. حتی می‌توان گفت که در نتیجه این اقدام، منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا می‌تواند چهار عضو در یک سازمان توسعه یافته داشته باشد و این به طور ساختاری اهرم آنها را تقویت می‌کند.
 

منبع: خبرگزاری ایسنا

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.